23 LUTEGO ŚWIATOWYM DNIEM DEPRESJI

 

Źródło foto; PINTEREST

Są choroby, których nie widać, które są bardzo bolesnym doświadczeniem w życiu człowieka!! Poczucie osamotnienia, w niemożliwy do opisania sposób. Pełna rezygnacja, która cechuje go ,nie dając możliwości wpuszczenia nawet promyczka światła, by w niewielki sposób podarować mu trochę radości, pocieszenia i nadziei. Widząc tylko ciemną stronę, życia, spraw i otaczających go ludzi, wszystko jest bezcelowe. On sam nie widzi sensu w niczym. Myśli, że jest zupełnie niepotrzebny... I to wewnętrzne przygnębienie, ten trudny do opisania ciężar na sercu...😞

CO DZIŚ BĘDZIE TEMATEM ROZWAŻAŃ

Temat, którym dziś się zajmę jest niezwykle istotny, niezwykle ważny, złożony bo, kiedy umysł z ciałem nie są w symbiozie pojawia się DEPRESJA. To o niej dziś będzie mowa. O momencie, kiedy umysł i ciało nie czują się dobrze. Tutaj posłużę się cytatem, pochodzącym z książki autorstwa Ewy Kempisty – Jeznach zatytułowanej "CHORZY ZE STRESU"

"Medycyna, odkrywa wciąż nowe enzymy, hormony, cytokiny, bada mechanizmy chorób genetycznych i autoimmunologicznych. Do tych nowo poznanych, patomechanizmów chorób, firmy farmaceutyczne równolegle dostosowują nowe leki i szczepionki. Rewolucją w dziedzinie farmakoterapii są leki biologiczne, które mogą naśladować funkcje prawidłowych białek ludzkich i działają na poziomie mitochondriów w DNA komórki. [...] W XXI wieku, pojęliśmy, że nowoczesna medycyna zmienia się już na najbardziej pierwotnym poziomie relacji. Lekarz–pacjent. [...] Kiedy relacja stanowi układ przyjacielski, pozwala lepiej zrozumieć człowieka, poznać jego psychikę, która odgrywa ogromną rolę w diagnostyce i leczeniu chorób."

CO Z TEGO WYNIKA 

Jeśli nie zbliżymy się do pacjenta, nie uda się odkryć, zdiagnozować wielu chorób, których źródło bardzo często w obecnych czasach, zlokalizowane jest właśnie w sferze psychicznej oraz w jego sytuacji życiowej. Tym wpisem, chcę pokazać, że DEPRESJA jest poważną chorobą, wyniszczającą, a co najgorsze w znacznej większości przypadków, niestety jest nie zrozumiałą przez innych😢

DEPRESJA MOŻE DOTKNĄĆ KAŻDEGO 

Dzień, w którym dotykam tego tematu, trudnego tematu, nie jest przypadkowy. Właśnie dziś 23lutego przypada Światowy Dzień Walki z Depresją. Problem Depresji jest coraz częstszy. Znajduje się w czołówce najczęściej występujących chorób na świecie. Jak podają dane statystyczne:

Na całym świecie na Depresję choruje około 350 milionów ludzi, zaś w Polsce szacuje się, że chorych jest około 1,5 miliona, ( to prawie tyle samo osób, ile mieszka w Warszawie)

Choroby, która nie wiedzieć czemu jest tematem wstydliwym, powodującym blokadę, nieuzasadnioną obawę, by zwrócić się o pomoc do lekarza psychiatry czy pójść na terapię psychologiczną. Z drugiej strony, zapewne większość tych obaw, wynika z tego, że nie mamy pewności czy uda się znaleźć kogoś naprawdę dobrego, zaufanego. Kogoś, przy kim poczujemy się spokojnie i bezpiecznie –bo to u jej lub jego boku będziemy stawać twarzą w twarz z różnymi problemami. Szukając rozwiązań dla różnych, nie łatwych spraw. To przy niej lub nim, będziemy rozpadać się i sklejać na nowo etc. Psychoterapeuta, będzie naszym towarzyszem w trudnej drodze. Drodze z krainy "CIEMNOŚCI" w krainę "ŚWIATŁA". Pomoże przepracować nasze obawy, lęki, traumy, trudne doświadczenia często wypierane i spychane.

Choć nie mam depresji, tylko inne trudne doświadczenia życiowe, z którymi muszę się mierzyć każdego dnia –to one między innymi, spowodowały, że podjęłam pracę z psychologiem i poszłam na terapię. To był ważny krok w moim życiu, choć nie łatwy. Nie uważam tego za coś wstydliwego, tylko za coś istotnego i ważnego. Początki, faktycznie nie należały do najłatwiejszych. Sztuka życia jednak nie polega na całkowitym eliminowaniu problemów, lecz na radzeniu sobie z nimi. Terapię podjęłam dla siebie. Dla odnalezienia tej Karoliny, która gdzieś się zagubiła i dla udrożnienia kontaktu z sobą samą 😉 W pewnym monecie swojego życia, zaczęłam myśleć a co najgorsze wierzyć w to, co mówią o mnie inni, że jestem złym człowiekiem, że coś jest ze mną nie tak.😟 Terapia stała się wówczas najlepszą decyzją, jaką mogłam podjąć

DEPRESJA NIE OCENIAJ TYLKO WSPIERAJ !!!

Depresja nie bierze się znikąd , ona ma swoje podłoże, które oddziałuje na psychikę i sprawia, że w końcu mózg zaczyna pracować inaczej niż powinien. Do jej najczęstszych objawów, zaliczyć możemy:

• OBNIŻONY NASTRÓJ ;SMUTEK, PŁACZLIWOŚĆ
• BRAK RADOŚCI (ANHEDONIA)
• BIERNOŚĆ, APATIA, BRAK ENERGII
• ZMIANA APETYTU (ZWIĘKSZENIE LUB ZMNIEJSZENIE)
• TRUDNOŚCI Z ZASYPIANIEM, WYBUDZANIE SIĘ,/CIĄGŁE NIEWYSPANIE
• TRUDNOŚCI Z KONCENTRACJĄ/ UCZENIEM SIĘ
• POCZUCIE WINY, NISKA SAMOOCENA
• MYŚLI SAMOBÓJCZE
• OBJAWY FIZYCZNE, BÓLE GŁOWY,WZMOŻONY LĘK, BÓLE BRZUCHA, NUDNOŚCI

Jeśli widzisz, że ktoś z twoje otoczenia ma problem, że coś się z nim dzieje, nie mów mu "daj spokój, nie przeszkadzaj i weź się w garść." Albo "Napij się wina i ci przejdzie" Zapytaj raczej, co możesz dla niego zrobić, jak możesz mu pomóc, by poczuł się lepiej. Bądź blisko, słuchaj, motywuj, wzmacniaj, zaproponuj wspólny spacer, etc. Jeśli jednak to nie pomoże, a stan będzie się pogłębiał, przekonaj do wizyty u lekarza, do pójścia na terapię. Powiedz, że będziesz przy nim, że rozumiesz, że mu ciężko i postarasz się mu pomóc ze wszystkich swoich sił, że będzie dobrze, że przejdziecie przez to razem. Wówczas chory poczuje, że nie jest z tym wszystkim sam💞,że ma na kogo liczyć